Is het maken van kunst voorbehouden aan mensen of kan de natuur hierin ook een rol spelen? Semâ Bekirović (Nederland, 1977) ziet dieren en natuurkrachten als gelijkwaardige samenwerkingspartners. Zo presenteerde zij met haar project Reading by Osmosis, objecten gemaakt door niet menselijke kunstenaars zoals de wind, kraaien, vuur, regen, zwaartekracht, bijen, stof, hitte, modder en mos. Van een handdoekhouder waarin bijen hun honingraat bouwden, tot een vogelnest van gekleurde kleerhangers.
Voor Into Nature ontwikkelde Bekirović een gigantische toverbal van suiker: snoepgoed voor de natuur. Gesmolten en gekleurde suiker is laag voor laag in een mal gegoten tot een bal van anderhalve meter doorsnee. Het is een letterlijk gelaagd kunstwerk, dat de aardlagen in het landschap oproept. Bekirović legt de bal buiten neer, in het Bargerveen, en laat vervolgens de natuur het werk afmaken: een onvoorspelbaar proces waarin zon en regen bepalen hoe snel de bal van vorm verandert en van kleur verschiet. Langzaam lost deze ‘suikerplaneet’ op en laat haar kleursporen achter in het landschap. Suiker is de grootste energieleverancier voor het menselijk lichaam. Hier is het de natuur die de toverbal consumeert, terwijl de mens de aarde langzaam uitput.
